El kızını alırlar, annelerini unuturlar!
Lisede son sınıf öğrenciydim…
5 yaşlarında bir oğlan çocuğunu parka gezmeye götürecektim.
Çocuğun annesi çocuğu güzelce giydirip, saçlarını tarayıp ayakkabısının bağlarını bağladıktan sonra, bana baktı,
“İşte böyle anneler, bakar, giydirir, büyütür, sonra elin kızını alırlar, annelerini unuturlar”, dedi.
Oğlan çocuğu, annesinin dediğini duyunca,
“Ben unutmam anne!” dedi.
Anenin gözleri ışıldadı, attığı zehirli okun hedefe ulaştığını gören avcının aldığı bir hazla,
“Unutursun yavrum, sen de unutursun!” dedi.
Çocuk ağlamaklı,
“Ben unutmam anne!” dedi.
“Unutursun yavrum; el kızı sana unutturur!” diye anne ısrarla söylediğinin altını çizdi.
Çocuk ağlamaya başladı; elinden tuttum parka giderken bir süre ağladı.
Lütfen, bu annelerden biri olmayın.
Ve çocukluğunu böyle bir anneyle geçiren, böyle bir evde büyüyen ve annesinin oğlu olmaktan kurtulamayan biriyle evlenmeyin.
Çünkü bu küçük oğlan hiç bir zaman annesinin küçük oğlu olmaktan kurtulup, karısının kocası ve çocuklarının babası olma olgunluğuna ulaşamadı.
